พระพุทธองค์ทรงกล่าวถึงการมองเห็นความเจ็บป่วยและความตาย ว่าเป็น 'สาส์นจากทูตสวรรค์' แต่ทำไมสวรรค์ถึงส่งสาส์นเช่นนี้มาให้เรา? ทำไมไม่ส่งสิ่งที่สวยงามมาเป็นแรงบันดาลใจ และเป็นเครื่องนำทาง? คำตอบก็คือ เพื่อช่วยให้เราปล่อยวาง การปล่อยวางกายไม่ใช่เรื่องง่าย เพื่อนของอาตมาคนหนึ่งซึ่งเป็นแพทย์ในแผนกผู้ป่วยหนัก เคยเล่าเรื่องตลกเรื่องหนึ่งให้อาตมาฟังว่า มีชายคนหนึ่ง ห้อยอยู่บนขอบหน้าผาด้วยมือของเขา และกำลังจะตกลงมา เขาจึงตะโกนร้องด้วยความสิ้นหวังว่า.. “มีใครอยู่ข้างบนนั่นไหม!” จากนั้น พระเจ้าก็ปรากฏตัวขึ้นจากด้านหลังก้อนเมฆ พร้อมกับพูดว่า "อย่ากลัวไปเลย! เจ้าจงปล่อยมือ แล้วเราจะช่วยเจ้าเอง!” ชายคนนั้นหยุดคิดไปชั่วขณะ และร้องตอบว่า “มีคนอื่นอยู่ข้างบนนั่นอีกไหม!” นั่นแสดงให้เห็นว่า การปล่อยวางกายเป็นเรื่องที่ทำได้ยากมาก และนี่คือเหตุผลที่เราจำเป็นต้องมีสาส์น เช่นความเจ็บป่วยหรือความตาย เป็นเครื่องกระตุ้นให้เราปฏิบัติธรรม ในขณะที่เรายังทำได้อยู่ หากเราสามารถเผชิญหน้ากับสัญญาณเหล่านี้ และเรียนรู้วิธีที่จะปล่อยวางได้ เราจะพบกับความสงบสุขจากสวรรค์ ภายในใจที่เปิดกว้างและว่างเปล่า ทั้งหมดที่เราต้องทำก็คือ การทำจิตใจให้สงบ โดยการทำสมาธิและเฝ้าดู จะเห็นกระบวนการของการปล่อยวาง ค่อยๆเกิดขึ้นด้วยตัวของมันเอง อาตมาขอเสนอธรรมะนี้เพื่อการเรียนรู้และพิจารณา อาจารย์กัลยาโณ ติดตามคำสอนเพิ่มเติมที่แปลเป็นไทยแล้วได้ที่นี่: www.openthesky.co.uk/thai Comments are closed.
|
พระอาจารย์กัลยาโณ Categories
All
|